Plan wakacji 2015 był zmieniany częściej niż pieluchy u małego bobasa… Pierw było ambitnie – Włochy, Francja, Hiszpania, Gibraltar, Portugalia. Nakręciła mnie na ten wyjazd relacja, którą sporządził Morales na forum www.fj-fjr.com Jednak życie jak to życie – szybko przekreśliło plan, gdy okazało się, że sporo oszczędności trzeba wpakować w auto. Oczywiście auto rzecz nabyta i nie mogła przekreślić wyczekiwanych od roku wakacji J
Padło na skrócenie trasy i zmianie kierunku – Rumunia, Bułgaria, Grecja, Albania, Czarnogóra i Chorwacja. Jednak i tutaj plan uległ zmianie ze względu na zbyt mało czasu na wyjazd. Otrzymałem cenne rady, że w ciągu 10 dni ciężko będzie pogodzić wypoczynek i zrobienie ponad 5000km.
Finalnie stanęło na Chorwacji, Czarnogórze, Albanii.
Dzień pierwszy, piątek 4 września:
Wyjazd zaplanowano na dzień 4 września (piątek). Tak się złożyło, że obydwoje z Anią musieliśmy jeszcze pójść do pracy.
W pierwszy dzień był priorytet, aby dotrzeć do Ziębic, gdzie mieszka Osa.
Wyruszyliśmy z Wrześni o 18. Dobra rozgrzewka jak na początek – jedyne 280km :) zajechaliśmy chwilę po 21 – opóźnił nas niespodziewany deszcz na A8 oraz na ostatnich kilometrach mgła.
Zostaliśmy elegancko ugoszczeni, gdzie po wypiciu piwka przy rozmowach i wybiciu północy czas położyliśmy się spać.
Chciałoby się posiedzieć dłużej, ale pobudka zaplanowana na 4:40 więc chcieć, nie chcieć czas się kłaść.
Dzień drugi, sobota 5 września:
Pobudka zgodnie z planem o 4:40. Nawet chce się wstać :) Na dworze jeszcze ciemno. Mieliśmy ogarnąć się w ciągu 20 min co się jednak nie udało i o 5:30 siedzimy na gracie gotowi do trasy. Niestety po podpięciu telefono-nawigacji do gniazda USB okazało się, że nie ładuje – prawdopodobnie musiał strzelić bezpiecznik. Na szczęście przezorny zawsze ubezpieczony i wyciągam z kuferka Powerbank :)
Troszkę chłodno z rana. Ostatnie tankowanie w Polsce, w miejscowości Boboszów i przekraczamy granicę.
Kawałek przed Zabrehem w Czechach spotykamy Syrenkę na poboczu. Okazało się, że małżeństwo wraca z Bałkan i padło im ładowanie… chcieliśmy pomóc, jednak nie mieliśmy jak. Kierownik Syrenki zadowolony, że w końcu chociaż ktoś się zainteresował, bo wcześniej nikt na nich nawet uwagi nie zwrócił, a stali tam już od kilku godzin.
Przez Czechy droga szybko i przyjemnie zleciała. Zaraz przy granicy z Austrią krótki postój celem zakupu winiety i lecimy dalej :)
Wiedeń mijamy bez korków, niebo zachmurzone, ale bez deszczu… niestety nie na długo ten stan się utrzymał – z 20km za Wiedniem zaczyna lekko kropić…wg Ani to ma trwać chwilę…niestety pada coraz bardziej, więc zjeżdżamy, aby założyć przeciwdeszczówki.
5 min przerwy i jedziemy dalej. Niestety pada coraz bardziej i tak mijają nam kilometry. Przed Grazem, w miejscowości Ilz skręcamy na Feldbach i kierujemy się do Bad Rackersburg na Słoweńską granicę – do miejscowości Ormoz.
Nazywam się Pawłowski i w końcu odnalazłem swój potok :D
Cały czas oczywiście w deszczu… Taka sama pogoda wita nas też w Chorwacji. Kawałek za Varazdinem jednak przestaje rzucać żabami z nieba. Ta radość sprawia, że nawet nie zauważyłem, jak śmigamy po autostradzie ponad 200km/h ;) akurat w naszą stronę był prawie zerowy ruch, natomiast na przeciwnej nitce korek do bramek długości prawie 5km… współczuję im… mijając Karlovac niestety znów zaczyna lać, tym razem naprawdę konkretnie. Temperatura spada do 10stopni… przez chwilę nawet grat pada… auta zwalniają znacznie, ale FJR mknie dzielnie :)
Szybkie tankowanie i stwierdzamy, że nie jedziemy do Zadaru, tylko odbijamy na Senji i tam szukamy noclegu.
Po zjechaniu z autostrady przestaje padać, a po kolejnych kilku kilometrach przebija się słońce :)
zjeżdżając w dół czujemy ciepły powiew adriatyckiego powietrza. Jadąc Magistralą Adriatycką zatrzymujemy się w Sv Juraj i w ciągu 3 minut udaje się znaleźć SOBE.
Zaklepujemy nocleg na 2 dni, przebieramy się i ruszamy w plener :)
Za nami 900km
Dzień trzeci, niedziela 6 września:
Dziś błogie lenistwo :)
Na niebie ani jednej chmury, jednak wieje, mimo to jest z 26 stopni ciepła ;)
po śniadanku wyruszamy gratem na małą wycieczkę krajoznawczą w kierunku Senj.
Obowiązkowo w kuferku lądują kąpielówki :) a po jakimś czasie ja ląduję w czyściutkiej i cieplutkiej wodzie :)
pełen relaks prawie do samego wieczora. Żona po tych deszczach zakatrzyła się troszkę.
Dzień czwarty, poniedziałek 7 września:
Rano śniadanko, mały spacerek i o 10 zbieramy się w trasę :)
plan na dziś – Makarska. Pogoda bajeczka. Z początku tylko delikatnie wieje. Później już sama przyjemność :)
minimalny ruch, podnóżki szorują o asfalt, winkle i widoki nieziemskie… dla takich chwil chce się żyć i czekać cały rok… Niestety mimo niedużego ruchu 3x na mnie polują. Kamper zajechał podczas wyprzedzania, później BMW i Golf :) wszystko udało się nawet nagrać ;) oczywiście u mnie zero złości z tego powodu – widoki w koło działają tak kojąco na moje nerwy. Przed Zadarem przypadkowo wbiłem na autostradę – była okazja troszkę przepalić maszynę po tym wcześniejszym wachlowaniu biegami. Wracam na Magistralę w miejscowości Sukosan i tak sobie śmigamy pełni humoru do samej Makarskiej.
Po dojechaniu na miejsce w ciągu kilku minut znajdujemy Apartman i zaklepujemy sobie 3 dni.
Ania coraz mocniej zakatarzona… Dziś 360km
Super wyjazd, czekamy na resztę. Miał być też filmik? :)
Widzę, że warto wybrać się na Bałkany we wrześniu - temperatury mniejsze a i tak słonecznie. Pewnie turystów też mniej. :)
Zdecydowanie polecam wrzesień - bardziej Polkie temperatury :) za dnia 28-30, nocą 22.
Oczywiście mniejszy ruch turystyczny no i najważniejsze - ceny niskie. Bardzo konkurencyjne w porównaniu z Bałtykiem :)
filmik będzie na sam koniec ;) już jest na Jutubie, jak komuś zależy to poszuka ;) ale trwa godzinę :) szykuje telegraficzny skrót ;)
A że tak spytam - jaką macie kamerkę? Film wygląda nie najgorzej...
wow.. jedni marzą, drudzy po prostu jadą ;) super wypad i foty tak trzymajcie!
Mimo wszystko wyjazd widzę udany. Zdjęcia świetne. Jak padło wyżej, czekam na resztę.
A poszukam tego godzinnego seansu....
Super!! Świetna trasa i widoki. Nieco zazdroszczę :)
Widzę, że chorwadzkie fiuty rysują inaczej niż nasze :P
Dzień piąty, wtorek 8 września:
Po mistrzowskim śniadanku na tarasie, przy pięknej pogodzie siadamy na grata i jedziemy za Makarską.
Lądujemy na ciekawej plaży w Tucepi – tu pełen relaksik, kąpiele…
Po kilku godzinach wygłupów w wodzie wracamy do Makarskiej, jemy obiad i spacerujemy. Wszędzie mnóstwo Polaków ;) dosłownie na każdym kroku…
Nadpływający do portu statek wycieczkowy z muzyką rozkręconą na cały regulator pobudził wszystkich do tańca piosenką „Ruda tańczy jak szalona”… ciekawy widok jak wszyscy – i na statku i w porcie podnoszą ręce do góry i się bawią, a od gór odbija się muzyka ;) No i własnie spoglądając na te góry wpadłem na pomysł, żeby wjechać na Biokovo.
Chwilę po 18 jesteśmy gotowi – chcemy wjechać na zachód słońca. Po zapłaceniu w kasie 50kun od głowy jedziemy… niby 23 km, a odźwierny infomuje, że pojedziemy godzinę… dziwne to dla mnie, ale okazuje się, że miał niestety racę… wjeżdżamy akurat jak słońce zachodzi za wyspę Brac.
Niestety od razu robi się ciemno i w tych zupełnych ciemnościach jedziemy sami w dół. Mimo, że mamy kurki to jest nam zimno – podpinki zostały na dole, a na wysokości 1792mnpm jest tylko 10 stopni… Ten pomysł był niestety „gwoździem do trumy u Ani” jak zjeżdżaliśmy to zatkały jej się uszy, wieczorem dostała gorączki i czuła się podle…
Borknagar napisał:
A że tak spytam - jaką macie kamerkę? Film wygląda nie najgorzej...
większość była nagrywana aparatem fotograficznym Canon PowerShot D30 na selfikijku :) bardzo praktycznie się wtedy obsługuje :)
Część nagrałem zamontowaną na kierownicy lub na kasku kamerką Maptaq splash HD
O kurczę, zwrot akcji na koniec :D
Pałaszku zdjecia świetne tylko niestety u mnie wywaliło drugą połowę. możesz to sprawdzić.
Poprawiłem foty - dajcie znać, czy je widzicie :) za chwilę dalsza część opowieści. Nie zanudziłem Was jeszcze??
Dzień szósty, środa 9 września:
Od rana poszukiwania apteki celem zakupienia jakiś ichnich gripeksów itp. na szczęście znaleziona szybko i odpowiednie medykamenty zostały zaaplikowane w porę.
Stwierdzamy, że wczorajszy nocny wjazd na Biokovo nie usatysfakcjonował nas, bo tak naprawdę niewiele widzieliśmy i chwilę później ruszamy ponownie na podbój góry Sv Jure ;) Pan na bramce wpuszcza nas tym razem za free. Za dnia o wiele lepsze widoki, jest też o wiele cieplej, niż po zachodzie słońca :)
Po powrocie obiadek i reszta dnia na totalnej labie.
Ania znów ma wieczorem gorączkę i czuje się strasznie. Pytam się, czy jutro jedziemy dalej, czy wracamy do domu…
Dzień siódmy, czwartek 10 września:
Rano Ania jest bardzo kiepska.
Nawet śniadanie jemy nie na tarasie, tylko wewnątrz. Pytam się, jaka decyzja, co robimy, czy wracamy do domu, czy jest w stanie jechać dalej. Odpowiada, że nie po to cały rok czekaliśmy na ten wypad, żeby teraz wracać po kilku dniach… więc jedziemy dalej. Biję się z myślami, czy to odpowiedzialne… No więc ruszamy w kierunku Dubrownika.
Niebo zachmurzone, ale ciepło i nie pada – można powiedzieć, że idealna pogoda na jazdę.
Jedzie się świetnie, kilometry znikają i docieramy do Dubrownika. 
Przebijamy się w korkach, chwila na zwiedzanie i po 2 godzinach lecimy dalej w kierunku Czarnogóry.
U nas wożą dzieci w wózkach, a tam także trafiają się pieski:
Lekko kropi – tak lekko, jakby ksiądz na kolędzie kropidłem zapodał :) Przejazd przez granicę szybki i bezproblemowy kierujemy się na zatokę Kotorską – rezygnujemy z promu i z przyjemnością objeżdżamy ją dookoła z wielkim uśmiechem na twarzy :)
Mijamy Budvę i lecimy dalej w kierunku Petrovac.
Pojęcie jakie miałem o Czarnogórze przechodzi moje najśmielsze oczekiwania – wielki przepych, co jeden Hotel wyższy i bardziej odpicowany od drugiego. Pełen podziw. Chmury zebrały się tęgie, ale nie pada. Na zegarze już po 17 – stwierdzam, że szukamy jakiegoś noclegu. Zjeżdżamy do miejscowości Rafailovici (przed Sv Stefan) zjechałem w ślepą i muszę nawrócić – niestety nie zauważyłem słupka i jeden z kufrów ociera o niego zdrapując farbę :( ehh no cóż – pamiątka z podróży. Nocleg znajdujemy chwilę później. Podczas rozpakowywania rozpadało się konkretnie, ale na szczęście na chwilę. Po krótkiej aklimatyzacji wyruszamy na spacerek :)
Czarnogóra to zupełne przeciwieństwo Chorwacji – inne zabudowania, sporo piaszczystych plaż, wszędzie przepych. Morze było dość niespokojne, żałuję, że nie wskoczyłem w te fale…
Dzień ósmy, piątek 11 września:
Po śniadanku na tarasi stwierdzamy, że jedziemy na wyprawę w góry.
Na pierwszy ogień LOVCEN.
Po dojeździe do Cetine szukam oznakowania i próbuję to zrobić na navi, a do mnie podjeżdża koleś i się pyta, w czym pomóc – mówię, że chcę się kierować na Lovcen, a on do mnie „follow me” :) no i mnie elegancko wyprowadził.
Po wjeździe parking przy szczycie mała przerwa i w tych ciuchach idziemy do kapliczki… na samym szczycie brak tchu hehe :) kilka fotek i jedziemy dalej – w kierunku Kotoru.
Dojeżdżamy na punkt widokowy, a tu zonk – chmury takie, że można w nie rękę włożyć :) bardzo fajne uczucie być w chmurach…
Na szczęście szybko się rozchodzą i naszym oczom ukazuje się nieziemski widok… a szczękę musimy zbierać z gruntu…. Jeden z najpiękniejszych widoków jakie kiedykolwiek widziałem… napawaliśmy się nimi chyba z dobrą godzinę robiąc mnóstwo zdjęć.
Dalszy zjazd do Kotoru również zaskakiwał ciekawymi widokami – mnóstwo serpetyn (ponumerowane), co kawałek ślady po niedawnych pożarach…
Okręt, który z góry wyglądał jak zabawka tak naprawdę jest chyba większy od Titanica :)
Po krótkim zwiedzaniu Kotoru udajemy się na wybrzeże w kierunku Petrovac.
Tam odbijamy nad Jezioro Szkoderskie, podziwiamy winkle, widoki i wracamy tunelem, za który obowiązuje opłata 1 € W miejscowości Bar chwila przerwy i wracamy popołudniem do Rafailovici.
Dziś nasza 5ta rocznica ślubu – czas na jakaś romantyczną kolację i spacerek :D
Dzień dziewiąty, sobota 12 września:
Ania nadal mocno przeziębiona. Stwierdzamy wspólnie, że jednak skrócimy wyjazd o 2 dni i Albania będzie naszym kolejnym celem w przyszłorocznej podróży.
Po śniadanku podjeżdżamy do miejscowości Sv Stefan. Tam żonka wygrzewa się w cieplutkim słońcu, a ja szaleję we wodzie.
Po kilku godzinkach wracamy do Rafailovici i po obiedzie znów wskakuję do wody. W ten dzień totalna laba do samego wieczora.
Planuję już powrót do domu. Niestety jak się później okaże to grubo przeceniłem swoje możliwości…
Dzień dziesiąty, niedziela 13 września:
Wstaliśmy przed 7, żeby jak najszybciej zjeść śniadanie i ruszyć w kierunku domu. Jeszcze wczoraj planowałem trasę powrotną – na dwa dni. Jedziemy dziś nad Balaton, tam nocujemy i kolejnego dnia wracamy do PL.
Oczywiście „po drodze” chcemy zwiedzić Kanion Tary, Durmitor i Kanion Pivy, żeby przez Bośnię dojechać do CRO i dalej na Węgry – wg navi jakieś niecałe 700km – co to jest na 1 dzień? Tak błędnie myślałem.
Pierwsza lipa – źle skręciłem w Podgoricy i nadrobiliśmy w sumie 60km i straciliśmy ponad godzinę. Później w pośpiechu zatrzymała mnie policja – wyprzedzałem na ciągłej i skrzyżowaniu aż 5 pojazdów, przy czym oczywiście przeroczyłem prędkość… po 15to minutowym przetrzymaniu odjeżdżam tylko pouczony :) uff na szczęście nie musiałem płacić mandatu, bo w gotówce miałem tylko 15€. Policjant powiedział, że „Polako OK.” :) Niestety nie przyjąłem, że maksymalne prędkości jakie można osiągnąć w Czarnogórze nie są wyższe niż 120, 130km/h – same winkle, skały… nie da się pogonić, poza tym widoki…aż żal się spieszyć…
Sama Podgorica piękna – nowoczesne miasto, ciekawa architektura.
Po przejechaniu przez centrum kierujemy się na Kolasin. Kanion, którym jedziemy powoduje totalny zachwyt, opad kopary i ogólnie niedowierzanie, że Świat jest taki piękny… z każdym kolejnym kilometrem robi się coraz głębiej w dół, a wyżej w górę… jako słowa podziwu padają niecenzuralne frazesy: „o kur*a, ja pierd*ole” itp. itd. :)
Mimo prawie pełnego zbiornika w Kolasinie dolewam pod sam koreczek, tym bardziej, że 98 jest po 1,12€ za litr.
Zadowoleni i porządnie spóźnieni wjeżdżamy do Kanionu Tary – z początku nic ciekawego, trochę lasu, rzeczka w dole, jednak po kilku kilometrach zaczyna się robić coraz ciekawiej.
Dojechaliśmy do mostu Durdevica na rzece Tara. Imponujący obiekt z jeszcze bardziej imponującą ilością turystów. Kilka fotek z różnych miejsc i lecimy dalej na Zablijak, aby wbić się na Durmitor.
Po drodze spotykamy sympatyczne bydło, które bezstresowo spaceruje sobie po drodze.
Nawigacja każe skręcić w wąską, nieoznakowaną dróżkę – skręcam, ale po wcześniejszych ekscesach czuję pewien niepokój i weryfikuję mapę – niby jest OK… Na szczęście po chwili okazuje się, że jak najbardziej jest OK. i trafiliśmy we właściwe miejsce. Widoki po raz kolejny zapierają dech w piersiach – nie wiadomo gdzie się patrzyć i co podziwiać. Ruch prawie, że zerowy, ale mnoga ilość zakrętów zmusza do bardzo ostrożnej jazdy – dwa motocykle miną się bez problemu, ale jak jedzie auto to może być różnie… żałuję, że już musimy jechać do domu, z chęcią bym zawrócił i przejechał tam raz jeszcze.
Po drodze co jakiś czas mijamy wolnowypasące się krówki.
Droga przyjemnie się dłuży, same zakręty. Zjezdżając doganiamy dwójkę Słoweńskich motocyklistów, gdzie po kilku kilometrach zatrzymuje nas tubylec i woła „RAKIJA, RAKIJA, Polako rakija!!” pokazując gest przechylającego kieliszka.
Ekipa ze Słowenii zjeżdża, ja bym chętnie też skorzystał z zaproszenia, ale przede mną jeszcze ponad 400km do zrobienia… ze smutkiem odmawiam tłumacząc, że jadę jeszcze daleko. Zbliżamy się do kanionu Pivy. Po wyjeździe z jednego z tuneli zaniemówiłem… moim oczom ukazała się błękitna wstęga rzeki pięknie zakręcona pomiędzy zielonymi pagórkami gór… na tle błękitnego nieba wyglądało to niesamowicie.
W tym momencie zaczęła się droga, na której było chyba z 200 tuneli ;) w jednym z nich było nawet skrzyżowanie :D
Zjechaliśmy na sam dół, przejechaliśmy mostem, żeby wykonać zdjęcie i udaliśmy się w kierunku granicy z Bośnią. Kanion zdumiewał widokami. Po jakiś 20km przejechaliśmy zaporę i za chwilę byliśmy na granicy Czarnogórsko-Bośniackiej. Kilka aut przed nami opóźniło przejście, ponieważ były skrupulatnie sprawdzane, nas natomiast puścili po sprawdzeniu dowodów :)
Niestety, ale droga po stronie Bośni to jedna masakra… pierwsze 20km jakieś szutry, oberwana skarpa niczym nie zabezpieczona.
Tradycyjnie zwierzęta na środku drogi.
Po jakimś czasie dojeżdżamy do głównej drogi i kierujemy się na Sarajewo. Już wiemy, że dzisiaj na pewno nie dotrzemy o normalnej godzinie nad Balaton.
W Sarajewie byliśmy chwilę przed zachodem słońca. Szybki przejazd przez miasto i jedziemy dalej w kierunku Banja Luki. Cały czas góry i spory ruch – nie da się za bardzo nadgonić, robi się szaro, a za chwilę ciemno. Jedziemy jakimś kanionem. Za dnia na pewno jest tam przepięknie. Niestety nie dane nam było tym razem tego zobaczyć. W Banja Luce lądujemy w przydrożnym motelu jakoś około 21. Czas odpocząć.
Dzień jedenasty, poniedziałek 14 września:
Planowo mieliśmy wyjechać ok. 7 rano, bo mamy prawie 1400km do zrobienia, ale stwierdzam, że Balaton musi zostać na inny raz i decyduję się wracać jak najszybciej autostradami do domu. Około 10 jesteśmy po pysznym omlecie i ruszamy w kierunku Zagrzebia.
Pogoda piękna, słoneczna, ciepło – 28 stopni. Po wjechaniu na autostradę stwierdzam, że trzeba jak najszybciej nadrobić stracony czas i prędkość przelotowa nie spada poniżej 170km/h a miejscami ponad 200km/h – niestety paliwo znika równie szybko, co motocykl przemieszcza się.
W Zagrzebiu stwierdzam, że jednak pojadę wolniej, bo wtedy muszę rzadziej się zatrzymywać i tracę jednak mniej czasu. Oczywiście przed samym Varażdinem są fajne winkle to i podciągam znów prędkość pod 180km/h :)
Ostatnie zakupy za resztę kun – browary Ożujsko :D i jedziemy dalej.
Słowenia mija szybko. Jedziemy tam tylko kilkadziesiąt kilometrów.
Austria też, lekko pochmurnie się zrobiło, ale na szczęście nie pada. Nadal ponad 25 stopni. Jedzie się świetnie, nawet nie czujemy zmęczenia. Czas spróbować regionalnej, tradycyjnej kuchni - stajemy w McDonald w Feldbach :)
Dojeżdżając do autostrady spotkam 3 Austriaków i dołączam do nich, by po chwili ich wyprzedzić. Trafiłem na super kawałek okraszony winklami :)
Chłopaki Austryjaki próbują mnie gonić, ale zostają z tyłu :) chyba nie myśleli, że Polacy umieją jeździć w zakrętach :) ciekawe czy widzieli iskry z podnóżków :)
We Wiedniu korki i to spore. Dziwi mnie widok stojących w nich motocyklistach – ja jadę dalej – kierowcy życzliwi i miejsca robią. Po chwili jesteśmy już na trasie w kierunku Brna. Zaczyna kropić. Na szczęście tylko na chwilę.
Na granicy Czesko Austriackiej rzuca się w oczy zamknięty i ogrodzony drutem kolczastym obozik z uchodźcami.
W Czechach na autostradzie remont, ruch idzie jedną nitką autostrady. Kierowcy robią miejsce puszczając mnie środkiem. Bardzo miło z ich strony. Niestety jeden TIRowiec chyba chciał na nas zapolować, bo po zrobieniu sporej luki podjechał znów do osi jezdni, a ja byłem w połowie wysokości naczepy – gdyby nie auta jadące z przeciwka przejechałbym między słupkami, niestety nie da się i niefortunnie Ania uderza stopą w jeden ze słupków – jak chwilę później wspomina – aż jej się gwiazdki w oczach pokazały. Każe jednak jechać dalej z wyraźną kwaśną miną na twarzy. Dopiero później na przystanku mówi, że stopa ją okropnie mocno bolała, ale trochę przestała, aż może chodzić, to chyba wszystko OK. Za Olomucem już dość porządnie pochmurzone – weryfikuję pogodę w telefonie – niby od Zabreha do Kłodzka może popadać – zakładamy przeciwdeszczówki. Okazało się, że to był dobry ruch, bo już 30km dalej zaczyna padać, a po chwili lać. Jest już ciemno, widoczność okropna, ale jedziemy dalej. Do domu tylko 400km :)
Dojeżdżamy do Kłodzka, a nadal leje jak z cebra. Jazda w nocy i na dodatek w deszczu jest okropna, wizjer paruje, po lekkim uchyleniu leci woda po szybce, wszystko się odbija od asfaltu i nie widać nic oprócz słupków bocznych – muszę mocno zwalniać żeby nie wypaść z drogi. Niestety za Kudową nadal leje. Przy jednej z mijanych stacji wyjechał mi TIR – chcąc go wyprzedzić przy prędkości około 60km/h nagle wyskoczyłem w powietrze – okazało się, że ustawiona tam była wysepka o długości 30metrów. Na szczęście nic się nie stało ani nam, ani maszynie i po wielkim szoku jedziemy dalej. Było już ok. godziny 22 – same ciężarówki. W pewnym momencie z przeciwnego pasa na czołowe zderzenie wyjeżdża mi osobówka – mijamy się o milimetry, a ja prawie do rowu zjechałem. Jadziem dalej. Na obwodnicy A8 mimo deszczu podganiam FJR pod 180km/h – przynajmniej szybko spływa z wizjera. Pierwszy przystanek w Trzebnicy na stacji.
Na dworze cieplej niż w środku :) koleś mówi nam, że jest 20 stopni na dworze. Dlatego nie zmarznęliśmy. Okazuje się, że pada tam już od ponad 2 godzin i nie zanosi się na przerwę. Po posileniu ciepłym Hot-Dogiem, a FJR w końcu Vervą 98 lecimy do domu.
Przed samą Wrześnią przestaje padać. Jesteśmy w domu po 1 w nocy J z bilansem prawie 1400km. Uśmiechamy się do siebie i… obydwoje stwierdzamy, że fajnie byłoby jechać jeszcze dalej :D
Podsumowując - wyjazd mega super. Troszkę nam szkoda, że nie wjechaliśmy do Albanii, ale jest pretekst na kolejną wyprawę. Mieliśmy odpuścić na rok, ale kilka dni po powrocie zgodnie stwierdzamy, że na pewno pojedziemy, chyba, że rodzinka nam się powiększy.
Chorwację już mniej więcej znamy, Czarnogóra była dla nas nowością i to pozytywną. Naprawdę piękny kraj mimo sporego kontrastu.
Gdybym miał krótko porównać - na plus rozwinięta infrastruktura hotelowa, drogowa trochę mniej, ale tragedii nie ma. Brak Polaków, gdzie w Chorwacji byli chyba w tym okresie największą grupą turystyczną. Za to mnóstwo Rusków i Serbów. Myślałem, że bedzie tam taniej jak w CRO, jednak byłem w błędzie - czasami bywało nawet drożej.
Największym minusem jest syf - gdzie się da wyrzucają śmieci... przy drogach to norma, na plażach na szczęście już mniej.
Jak macie jakieś pytania to walcie śmiało :)
Mam też filmik zmontowany, ale trwa ponad godzinę i muszę go skrócić. Jak powstanie wersja kilko-minutowa to zapodam linka :)
Dzięki, że dotrwaliście do końca fotorelacji i moich wypocin :)
Kto się zastanawia, czy jechać, odpowiadam - JECHAĆ i to bez dwóch zdań!!
Super wyprawa i fotorelacja :) Jechać? Tak ale nie pięćsetką i z pewnym doświadczeniem na moto. Stopniowo pokonywać coraz to dłuższe dystanse, Jednym zdaniem Nie od razu Rzym zbudowano :)
Czemu nie 500? :) jeśli moto pewne :) ja inspirowałem się wyjazdem ekipy z forum FJR - koleś jechał na FJ z 88 roku, a jego żona, która ledwo co umie jeździć na swoim Suzuki GS500 - co roku jeżdżą po świecie razem, ona non stop zalicza jakieś paciaki, ale jedzie :)
wystarczą dobre chęci, trochę kasy (w moim przypadku wyjazd nie przekroczył W SUMIE 4000zł, a można taniej) no i w miarę pewna maszyna :)
Na podsumowanie obiecany filmik:
Na końcu jest link do tej dłuższej wersji, o której wspominałem na początku :) jak ktoś nie ma co robić i nie szkoda mu godziny to zachęcam :) są moje i Ani głupawki i kilka śmiesznych dialogów :D
Poprostu fenomenalna wyprawa. Czytałem każdą część z zapartym tchem i szczerze zazdroszczę. Piękne miejsca, wyjątkowa przygoda i super relacja :)
widoki zapierają dech w piersiach, będzie do czego wracać zimową porą, żeby się ogrzać :)
Super wyprawa, szybko jeździsz. Bałkany muszą być w przyszłym roku. Jeszcze nie wiem czy Chorwacja, bo wolę mniej atakowane przez turystów rejony. :)
jak wolisz spokojniejsze plejsy, to polecam jechać przez Bośnię i Harcegowinę do Czarnogóry.
jak pojedziesz poza lipcem i sierpniem to nie będziesz miał obleganej nawet Chorwacji :)
Pieknie Pałasz :) Relacja ekstra !!! ja mam nadzieje ze w przyszłym roku sie wybiore dopiero oczywiscie zephyrkiem ale w oryginale ;)
Powtarzam po raz kolejny :) jeśli ktoś się waha to niech jedzie - zdecydowanie :)
koszty naprawdę nie są dużo wyższe niż nad Bałtykiem, a taki wyjazd wspomina się całe życie :)
I zeszłoroczna i tegoroczna wyprawa w sumie nie przekroczyła więcej niż 4000zł :) a oczywiście jechaliśmy w dwie osoby :)
moj stary laptop sie zagrzal od fotek ;)
magia!
super Pałasz, też bym tak chciał szczerze i po koleżeńsku Ci zazdroszczę pozdrawiam
hehe Waldek - nie ma czego zazdrościć :) trochę się przygotować, wsiadać i jechać :D
Odświeżę nieco temat. W tym roku też nieśmiało planujemy wybrać się do Chorwacji, a naszym głównym celem ma być Dubrownik. W związku z tym mam kilka pytań.
1. Czy warto brać namiot, czy po prostu szukać prywatnej kwatery na miejscu? Rezerwować z wyprzedzeniem?
2. Jakie są ceny noclegów? Czy na początku września jest coś taniej?
3. Chcieliśmy mieć wakacje typu 2/3 zwiedzania, 1/3 odpoczynku nad morzem. Czy macie jakieś miejsca, zarówno plażowe jak i zabytki, które szczególnie polecacie?
4. Na co się przygotować jadąc do Chorwacji? Jakaś zielona karta, dodatkowe ubezpieczenie, kasa na łapkówki? :P
5. Czy brać skórzany komplet czy tekstylny? Chodzi o zakres temperatur, na zdjęciach jeździcie często na zdrapkę, więc zakładam, że było gorąco.
To chyba Pałasz z Anią są ekspertami w tej dziedzinie :) Chętnie poobserwuję ten temat, zbierając informacje. Przydadzą się na następny sezon, kiedy to mam nadzieję pojawi się nieco większy sprzęt :)
No więc tak :)
1 i 2 Nie warto - szkoda miejsca. Ceny apartamentów w zależności od tego ile dni będziecie wahają się od 25-35€ za całość (czyli za 2 osoby)
możesz szukać tańszej alternatywy tzw SOBE - czyli pokoju z łazienką - za ok 20€.
Im dłużej masz zamiar zostać tym niższa cena. Akurat Dubrownik jest ciut droższy od pozostałych miejsc w CRO, ale nie jest to drastyczna różnica.
Chyba, że chcecie jechać w tzw trybie oszczędnościowym to możecie wziąć namiot i rozbijać się na dziko - jednak nie bardzo jest to tolerowane :)
we wrześniu jest ciut taniej - widziałem czasami ogłoszenia, że oferowali APARTMANY za 10€.
3 pytanie co wolicie zwiedzać :) specjalnie zabytków tam nie ma - w sumie sam Dubrownik to jeden wielki zabytek, ale ogarnąć go można w 1 dzień. Polecam Wam wyrobić taką kartę DUBROVNIC CART gdzie możesz zwiedzać nawet o połowę taniej :)
http://crolove.pl/dubrovnik-card-zwiedz … we-taniej/
Ja bym na Waszym miejscu starał się dojechać do wybrzeża do słynnej Magistrali Jadrańśkiej (droga nr 8) i nią jechać całym wybrzeżem aż do Dubrownika. Zwiedzicie wtedy najwięcej ciekawych miejsc. A jak już dojedziecie do Dubrownika to stamtad żabi skok do Czarnogóry - tam już musisz mieć zieloną kartę.
W Chorwacji i innych państwach Unii nie jest ona wymagana. W Czarnogórze warto zobaczyć Kotor.
Kasy na łapówki nie musisz brać - tam nie łapią specjalnie, a jak złapią to puszczają bez mandatów - sprawdzone kilka razy z autopsji :)
No chyba, że naprawdę coś drastycznego popełnisz, ale to nie tak ja u nas, żę czają się w krzakach...
Weź tekst lepiej, bo w skórze się zagotujesz. Poza tym jadąc do CRO możesz trafić na deszcz- tu bym radził wziąć mimo wszystko przeciwdeszczówki. I tak większość pewnie będziecie jeździć "na zdrapkę" :)
Jak masz jeszcze jakieś pytania to wal śmiało :)
Dzięki za odpowiedzi! Jak mi coś jeszcze przyjdzie do głowy to zapytam naszego forumowego eksperta. :)
Pytaj Panie a postaram się dobrze doradzić :D
tak czy siak jak pojedziecie to będziecie mega zadowoleni :D
Pałaszu podajesz cenę za nocleg w apartamencie/hostelu etc. Dla wyrównania warto by było podać cenę pod namiotem.
Wiem jak to w Polsce wygląda. Namiot nas wychodził 20 zł za dobę, za 2 osoby. Apartament/pokój/domek/hostel min za 80 zł. IMO: Wolę tę różnicę przejeść kosztem wygód.
Pałaszu podaj proszę, gdzie takie ceny za apartamenty widziałeś? Właśnie intensywnie poszukuje noclegów w Cro, więc stronki z apartamentami mile widziane. Może polecisz jakiś konkretny apartament w okolicach Makarskiej (+-60km)?
Yamamoto napisał:
Pałaszu podajesz cenę za nocleg w apartamencie/hostelu etc. Dla wyrównania warto by było podać cenę pod namiotem.
Wiem jak to w Polsce wygląda. Namiot nas wychodził 20 zł za dobę, za 2 osoby. Apartament/pokój/domek/hostel min za 80 zł. IMO: Wolę tę różnicę przejeść kosztem wygód.
Tam pola namiotowe są drogie w porównaniu do naszych bo w PL przeważnie oprócz kawałka ziemi nie masz nic, a tam kompleksowe ośrodki z restauracja, porzadnymi jadalniami, wc itp. Noclegi pod namiotem to koszt około 25€ za dobe. Więc dużej różnicy nie ma, poza tym w dzień tam jest ok 40 stopni, w nocy po 27 co nie jest komfortowe w namiocie ;)
Jak jedziesz na takie wakacje to kazy cm przestrzeni bagazowej się liczy, a namiot jest zbędny. No chyba, że chcesz jechać całkiem po taniosci ;)
Mzetka ja zawsze szukałem w ciemno :) jeden sprawdzony mam w Dugim Racie u Marko Vrkič. Ul Omiška 4. Zobacz se na Google bo teraz piszę z telefonu ;)
Ogólnie znalezienie apartmanu czy Sobe to kwestia kilku minut :)