Z przymróżeniem oka przeczytałem że motocykliści dzielą się na tych którzy "leżeli" i na tych, którzy będą "leżeć". teraz zaliczam się do pierwszej grupy i mam nadzieję że tego nie powtórzę. 
W piątek wybrałem się na przejażdżkę. Nie będę się rozpisywać gdzie i po co bo to bardzo długa historia....
Wracając do domu wąską i nieznaną drogą, aczkolwiek asfalt był w porządku, djeżdzam do łuku w prawo. Zacząłem hamować, ale zmęczenie, rozbiegane we wszystkie strony myśli spowodowały że źle oceniłem ostrość zakrętu i siłę mojego hamowania (może wogóle nie było? Nie pamiętam) przeleciałem zakręt i wpadłem do rowu. z przebiegu tego momentu pamiętam obrazek ziemi, później gwiazd i moto leżącego obok mnie. wstałem sprawdziłem czy stoję i szystkimi kończynami potrafię ruszać. Zgasiłem moto. postawiłem go. całe szczęście odpalił. Inaczej nie wypchnąłbym go stamtąd za cholerę. zdjąłem kask i rękawice Wyjechałem, sprawdziłem stan motocykla. Kiera patrzy w lewą stronę. Tylni lewy kierunek urwany. Przedni też wyleciał, ale włożyłem je i odziwo się jakoś trzymają. Prawy kielich od zegara jeszcze bardziej porysowany, bo już kiedyś niewątpliwie też miał przygodę. Jedno mocowanie prawego błotnika urwane. Zbiornik porysowany. Chyba zgięty pałąk od lusterka bo do końca nie potrafię ocenić. (od powrotu do domu stoi przykryty i nie zaglądałem do niego, umówiłem się z mechanikiem na oględziny kierownicy). Z miejsca wypadku dotarłem do stacji paliwowej gdzie odkręciłem błotnik i utwierdziłem się w przekonaniu że dojadę do domu. Kombinezon upaprany w ziemi. Kask ma zdarty lakier w promieniu kilku centymetrów, szybka w połowie jest porysowana. ja mam tylko lekko zdartą skórę na boku kolana. Bolą mnie też ramiona, ale to od tego że zrobiłem około 200 km trochę szybciej.
Idę na obiad.